Weszła dość powolnym, wręcz leniwym krokiem do środka. Jadalnia była opustoszała, pewnie wszyscy siedzą teraz na dworze, ze względu na piękną pogodę. Ona jednak wolała pobyć trochę sam na sam z książką. Na chwilę zajrzała do kuchni, gdyż miała zamiar zrobić sobie herbatę. Wstawiła wodę, wyciągnęła z torby własny duży kubek w biało-czerwone kropki. W środku znajdował się mała biała kulka, którą po chwili zalała wrzątkiem. Wzięła kubek ze sobą, położyła go na stole, a tuż obok niego świeżo wypożyczoną książkę po czym usiadła. Po chwili zajrzała do kubka by zobaczyć jak miewa się jej herbata. Na miejscu kulki zastała kwiatek, który rozkwitł pod wpływem temperatury. Uśmiechnęła się sama do siebie, po czym otworzyła książkę i zaczęła czytać. Najpierw siedziała wyprostowana, lecz po chwili coraz bardziej zaczęła się skrzywiać. W ostatecznej pozycji trzymała łokieć prawej ręki na biurku podtrzymując czoło nad książką, którą trzymała lewa ręka. Na jej nieszczęście nie zdawała sobie sprawę jak bardzo w ten sposób odgarnia swoją grzywkę z czoła i jak bardzo widać jej świeżo naklejony beżowy plasterek na czole.

- Dział 2, rozdział 5 pt. ,,czemu wciąż zapominasz stosować zaimki". Dość ciekawe, ale ile można wałkować to samo - odpowiedziała natychmiast takim tonem jakby było to oczywiste pytanie. Nie zwróciła jednak w ogóle uwagi kto zadał jej to pytanie. Właściwie dopiero po chwili dotarło do niej, że w ogóle ktoś coś do niej mówi. Natychmiast oderwała wzrok od książki, aby znaleźć źródło dźwięki. Jej wzrok utknął na twarzy, którą już widziała. Niedawno musiała niańczyć jej właściciela i jego gromadkę. Tak, jej pamięć była dość pojemna, zapamiętywała bardzo dużo rzeczy z najdrobniejszymi szczegółami co było trochę... przerażające. Jednakże musiała wyglądać teraz co najmniej głupio, z potarganą grzywką, odklejającym się z czoła plasterkiem i wzrokiem dość otępiałym, który nie zauważył obecności osobnika płci męskiego delektującego się kanapką. Na prawdę... jak bardzo można wpaść w trans czytając książki? Przymrużyła oczy i zacisnęła lekko dłonie na książce. Miała ochotę stąd wyjść. Natychmiast.

Ostatnio edytowany przez Anna Lockwood (2013-11-29 00:26:06)

Zauważyła, że jego wzrok powędrował ku jej czole. Szybkim ruchem poprawiła swoją grzywkę, lecz czuła jak plaster odkleił się i wplątał we włosy. Wyczuwając bardziej przyjazną niż agresywną atmosferę, rozluźniła się lekko, lecz nadal nie odpuszczała. Jeśli tak by się zastanowić, to nigdy nie zależała do ufnych osób. Zamknęła książkę i zaczęła wyplątywać sobie ten przeklęty plaster... klej miał dobrze się trzymać na skórze, a nie włosach. Przeklęci producenci i ich reklamy cudownych produktów. Gdy okazało się, że źle zrozumiała pytanie, jej duma poczuła się urażona. Na jej twarzy pojawił się grymas, lecz i tak cała była zakryta we włosach. Ledwo było widać jej oczy, chociaż czasem coś lekko błysnęło przez światło.
- Z pewnością zależy to od tego w stopniu ciekawi cię filologia - rzekła tonem profesora. Nie zrobiła tego specjalnie. Nigdy nie wiedziała jakim tonem mówić do prawie obcych jej ludzi. Chwilę... prawie obcych? Dopiero po chwili dotarło do niej, że ten gościu przecież mówił jej, że jest norwegiem. Miała ochotę strzelić sobie samej w twarz. Taka świetna pamięć, co? W sumie on i tak nie zdawał się jej kojarzyć, więc i ona zignoruje tamten dzień. Tylko o czym można z nim pogadać. Jak tu podtrzymać rozmowę?
- Tak... dość ciekawe. - odrzekła po chwili dość cichym tonem. Starała się brzmieć obojętne. Cholerne relacje międzyludzkie.

Kiedy skończyła batalię z plastrem lekko westchnęła. Zwinęła go w małą tubkę i włożyła do plastikowej torebki w której niegdyś był jej lunch. Ponownie oparła się na łokciu prawej ręki, zacisnęła palce w pięść po czym oparła brodę na dolnej część ręki zasłaniając przy tym usta. Jej wzrok wędrował, a gdy odezwał się, spoczął na nim.
- Mmm... - pomruknęła potwierdzająco. - W niektórych krajach świata po osiągnięciu pełnoletności można w takich sytuacjach samemu zadecydować jakie ma się obywatelstwo. A Ameryka jak zwykle zbyt specjalna na takie rzeczy. - odparła, a jej wzrok znów zaczął wędrować po sali.

Nie spodziewała się, że tak szybko będzie próbował przełamać pierwsze lody. I to jeszcze w tak otwarty sposób. W sumie wszystko to co powiedział było prawdą. Non-stop słyszała jak jakieś dziewczę opowiada o Mattiasie z wydziału informatycznego. Jak to była z nim tu, tam, robiła to i owo. Fajnie, kogo to obchodzi? Skoro lubią się puszczać, to już ich sprawa.
- Nie martwię się o to. Do mojego łóżka i tak nie ustawiają się kolejki - powiedziała dość ironicznym, lecz niesamowicie spokojnym tonem. W sumie trochę ją bolał fakt, że nikt nigdy się nią nie interesował. Szczególnie w gimnazjum, gdzie chłopcy traktowali ją bardziej jak wycieraczkę niż dziewczynę. Gówniarze potrafią robić straszne rzeczy.
- Również nie czuję się niepewnie. Po prostu oderwałeś mnie od lektury. - odparła po chwili. Może to co powiedziała było trochę szorstkie, ale przynajmniej skuteczne.

Rozchmurzyła się i uśmiechnęła lekko, przekrzywiając się bardziej w prawo, lecz wciąż zasłaniając usta pięścią. Czy on właśnie próbuje ją przekupić słownie? Tyle opowieści o Norwegii, o których nie przeczyta w książkach... chwila, stop. Nie można myśleć tylko schematami książek. Sama nie wiedziała co ma teraz odpowiedzieć. Parę razy potraktowała kogoś poważnie, zaufała po czym wbito jej nóż w plecy. Ile szans ma jeszcze dawać?
- Nie wiem... - przerwała jakby w połowie nowo zaczętej myśli. Co ona właściwie ma teraz zrobić? Otworzyć się na innych? Czemu znowu miewa te myśli... sądziła, że już udało jej się ustalić iż skazana jest tylko na siebie. Jak to się wszystko zaczęło? Czemu on jej nie unika czy nie wyśmiewa jak innych? A może wyśmiewa, lecz ona tego nie zauważa? Matko boska, czy jest aż tak ślepa?
- Z kolei czemu ty ze mną rozmawiasz? Zdaję sobie sprawę, że moja opinia również nie jest dobra, że uzyskałam tytuł "małej suki", "pyskatego kurdupla" i "płaskiej zdziry". - odpowiedziała po czym westchnęła. To nie było zbyt miłe słyszeć te obelgi na korytarzu. Z dwojga złego woli być taka jaka jest niż gdyby jakakolwiek sytuacja z przeszłości miała się powtórzyć

Cholera, znowu wyszła na tą złą. Zdjęła łokieć ze stołu i wyprostowała się, lecz jej wzrok powędrował tym razem na podłogę jakby już chciał ponownie zacząć coś liczyć. Panele? Okruszki? Nogi stołów? Natrafiła na jego buty. Stare, zniszczone trampki z licznymi dziurami. Jakie to niechlujne, nie przeszkadza mu to? Spojrzała na niego. Wyglądał trochę inaczej, gdyż tym razem nie miał włosów na połowie twarzy. Szarpnęło ją wewnętrzne poczucie normalności. Cholera, czemu w takim momencie?
- Tak... znaczy... nie. - odpowiedziała lekko zmieszana. Zaczęła lekko pocierać ręce które znajdowały się na jej kolanach. Zawsze wydawało jej się, że ci popularni i fajni nie są w jakikolwiek sposób pokrzywdzeni przez los w porównaniu z tym co ten sprawia jej. Ktoś wreszcie obalił jej teorie wysuniętą po latach praktyki?
- Przepraszam, moja umiejętność komunikacji pozostawia wiele do życzenia... - odpowiedziała. Nie wie czemu zaczęła się tłumaczyć. Po prostu wreszcie ktoś chce z nią porozmawiać jak z równym sobie. Przynajmniej tak z tego wszystkiego zaczęło wynikać.